Τα χρώματα της Ίριδας

 «Ο κόσμος είναι γεμάτος από χρώματα. Χρώματα που σε κάνουν ν’ αγαπάς, να ονειρεύεσαι. Τα πιο όμορφα χρώματα δεν θα τα βρεις ούτε στη γη, ούτε στον ουρανό, αλλά κάπου ανάμεσα μια βροχερή μέρα. Το λευκό φως του ήλιου, καθώς πέφτει στις σταγόνες της βροχής, ξεχωρίζει σε 7 χρώματα, βιολετί, μωβ, γαλάζιο, πράσινο, κίτρινο, πορτοκαλί και κόκκινο. Τότε για λίγες μόνο στιγμές θα δεις μια πολύχρωμη κορδέλα σαν απέραντη ουρά χαρταετού, σαν δοξάρι που τεντώνεται πάνω στα σύννεφα, σαν ποτάμι που στην κοίτη του δεν κυλά νερό, αλλά χρώματα   –το ουράνιο τόξο-.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα χρώματα της Ίριδας» Μ. Καπλάνογλου, εκδ. Ελληνικά Γράμματα.

Τα χρώματα είναι ένα θέμα που καθημερινά «μας κλείνει το μάτι» αφού  στις περισσότερες δραστηριότητές (ιδιαίτερα στην προσχολική ηλικία) παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Τα παιδιά αγαπούν να πειραματίζονται με τα χρώματα και τα συμπεριλαμβάνουν με ευχαρίστηση στα έργα τους.

Αλλά και από μόνα τους, τα χρώματα αποτελούν μια ιδιαίτερη θεματική μέσα από την οποία τα παιδιά όχι μόνο μαθαίνουν να αναγνωρίζουν το κάθε χρώμα, εξοικιώνονται με τις μίξεις (κόκκινο+άσπρο μας δίνει ροζ) αλλά εμπλουτίζουν το λεξιλόγιό τους, συνομιλούν και εκφράζονται και φυσικά κατασκευάζουν πολύχρωμες δημιουργίες.

Η ιστορία «τα χρώματα της Ίριδας», μας έδωσε την αφορμή για να ταξιδέψουμε σε ένα μύθο που μιλάει για τη δημιουργία του ουράνιου τόξου. Σε αυτό το μύθο συναντήσαμε την Ίριδα, την …αγγελιοφόρο των θεών.

Δραματοποιήσαμε την ιστορία και αναζητήσαμε τη χρωματική παλέτα που υπάρχει στη φύση.

Διαπιστώσαμε πώς χρώματα υπάρχουν σε κάθε εποχή, σε κάθε εικόνα που φέρνουμε στο μυαλό μας.

Στη συνέχεια αποτυπώσαμε τα χρώματα με διάφορους τρόπους. Πειραματιστήκαμε στη φωτοτράπεζα κάνοντας πολλούς χρωματικούς συνδυασμούς.

Φτιάξαμε πεταλούδες με ζυμαράκι που...απογειώθηκαν μόλις δώσαμε χρώμα στα φτερά τους.

Με την τεχνική του κολάζ ακολουθήσαμε τα…χρωματικά βήματα του H. Matisse .

H. Matisse "the snail"

Από τη δράση μας, δεν θα μπορούσε φυσικά να λείψει το ουράνιο τόξο. Εκτός από τις ζωγραφιές μας, το συναντήσαμε στο βιβλίο «Πού πάει ένα μπαλόνι όταν φεύγει από το χέρι σου», της Α. Θεοχάρη. Μια ιστορία που μας θύμισε πως η πραγματικότητα συναντάει συχνά το όνειρο. Τα μπαλόνια της ιστορίας «ζωντάνεψαν» και ήρθαν στην τάξη μας μεταμορφώνοντάς της σε μια χώρα χρωματιστών ονείρων.

Η «διαδρομή προς τα σύννεφα» του Γ. Βαρσαμάκη έβαλε μελωδία στην φαντασία μας και τα καλειδοσκόπια έκαναν τις εικόνες μας πιο μαγικές.

Μα πού μπορεί να συναντήσει κανείς το ουράνιο τόξο;

-Στις σαπουνόφουσκες

-Στις σταγόνες που έχουν τα δέντρα πάνω τους το πρωί.
-Στις ζωγραφιές μας.

-Στο Καλειδοσκόπιο.

-Στα όνειρά μας.

Ο Έλμερ, ο παρδαλός ελέφαντας, του Μακ Κι Ντεϊβιντ

Η ενασχόλησή μας με τα χρώματα, κινήθηκε ανάμεσα στην πραγματικότητα και στη φαντασία. Τα παιδιά μέσα από διάφορους πειραματισμούς και ακούσματα ήρθαν σε επαφή με τις φυσικές επιστήμες, εμπλούτισαν το λεξιλόγιο τους, και φυσικά έβαλαν πολύ … χρώμα στις ζωγραφιές μα και στη διάθεσή τους.

Απλώνοντας τα χρώματα στην αυλή μας

Αυτό που καταφέραμε, πέρα από το να απολαύσουν τα παιδιά αυτή τη θεματική, ήταν να δοθεί εκείνο το κίνητρο που θα κάνει την ομάδα να εκφράσει απορίες και να δείξει ενδιαφέρον για πειραματισμό.