Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Το σπίτι των...Ινδιάνων!


Ινδιάνοι φοβεροί!


Οι ιστορικές περίοδοι του χρόνου και του πολιτισμού, αποτελούν σημαντικά στοιχεία για το σχεδιασμό ενός εκπαιδευτικού προγράμματος.
Σε κάθε ηλικία, μα ιδιαίτερα στην προσχολική, η ενασχόληση με άλλες κουλτούρες και οι πληροφορίες για τον διαφορετικό τρόπο ζωής  είναι σημαντικό να δίνονται χωρίς διδακτισμούς και με κύριο…σύμμαχο το παιχνίδι. 
Κατάκτηση γνώσεων, μέσα από βιωματικές δραστηριότητες.



Έτσι λοιπόν, η ομάδα του προνηπιακού τμήματος καταπιάστηκε με έναν πολιτισμό που κεντρίζει από μόνος του  το ενδιαφέρον των παιδιών.
Επιστρατεύσαμε λοιπόν, θεατρικές, μουσικοκινητικές και φυσικά εικαστικές δραστηριότητες και ξεκίνησε το ταξίδι μας προς … ένα ινδιάνικο χωριό.

Η χρήση εποπτικού υλικού,
έβαλε τα παιδιά αμέσως στο κλίμα.
Σχεδίασαν πώς φαντάζονται
το δικό τους ινδιάνικο χωριό

Οι Ινδιάνοι, επιλέχθηκαν ως θεματική, γιατί απλά είναι ένας λαός που αρέσει πολύ στα παιδιά, λόγω των μεγάλων αντιθέσεων σε σχέση με τον δικό μας τρόπο ζωής. Και αυτό, από μόνο του, προκαλεί το ενδιαφέρον.
Θα μπορούσε να γίνει επιλογή ενός οποιουδήποτε άλλου λαού, μιας οποιασδήποτε άλλης φυλής, αφού ο στόχος είναι να κατανοήσουν τα παιδιά την ύπαρξη άλλων πολιτισμών, διαφορές που υπάρχουν στη γλώσσα, στη διατροφή, στη τέχνη, στη θρησκεία.

Δείγμα εποπτικού υλικού που χρησιμοποιήθηκε

Ένας από τους σημαντικούς στόχους των παιδαγωγών ήταν και η συναισθηματική αφύπνιση των παιδιών προς άλλους λαούς. Το ότι κάθε άνθρωπος αφήνει ένα σημαντικό ίχνος στην ιστορία και όλοι οι υπόλοιποι είμαστε αποδέκτες αυτού.

Δόθηκαν πολλά ερεθίσματα ως προς την αισθητική ανάπτυξη των παιδιών.
Χρώματα, ήχοι, ενδυμασία και συνήθειες των ινδιάνων τις οποίες συναντήσαμε σε ιστορίες που διαβάσαμε μας ενέπνευσαν για να ...μεταμορφωθούμε από « το σπίτι των μικρών» σε «σπίτι των Ινδιάνων». 
Αυτό το όνομα, δώσαμε στο χωριό μας!


Κατασκευάσαμε μουσικά όργανα από ανακυκλώσιμα υλικά, και στη συνέχεια τα χρωματίσαμε.




Δημιουργήσαμε ινδιάνικες στολές με ένα σωρό χρωματικούς συνδυασμούς και μοτίβα.





Οι μητέρες-Ινδιάνες, κατασκεύαζαν ονειροπαγίδες και τις κρεμούσαν κοντά στα μωρά τους για να παγιδεύονται τα άσχημα όνειρα και να κοιμούνται τα μωρά ευτυχισμένα. Υπήρχε μια μικρή τρύπα στο κέντρο της ονειροπαγίδας, και από εκεί περνούσαν μόνο τα καλά όνειρα. Τα "παγιδευμένα" κακά όνειρα, διαλύονταν με το φως της αυγής.

Φτιάξαμε τις δικές μας ονειροπαγίδες.




Μετά από τα εικαστικά εργαστήρια που πραγματοποιήσαμε, ενσωματώσαμε στη δράση μας γλωσσικά παιχνίδια, επιστρατεύοντας επίθετα και ουσιαστικά, ώστε να δώσουμε ονόματα που θα ταίριαζαν στα μέλη της φυλής μας.


Στη συνέχεια,
ώρα για δράση!









Τα παιδιά κατανόησαν πως οι ινδιάνοι είναι ένας λαός που δημιούργησε έναν πολύ σπουδαίο πολιτισμό.
Για την ομάδα μας στάθηκε αφορμή για πολλές δημιουργικές συνθέσεις, που εμπλούτισαν ακόμη περισσότερο τα όσα επεξεργαζόμαστε στην παιδαγωγική μας ύλη. 
Κάθε σχετικό πρόγραμμα, βοηθάει τα παιδιά μας να εξοικιώνονται με το διαφορετικό και να απολαμβάνουν την πολιτισμική πολυμορφία.

Δείτε εδώ παρόμοια δράση, που πραγματοποιήθηκε από την ομάδα του νηπιαγωγείου (φυλές του κόσμου).




Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

Οι φυλές του κόσμου


Τη μέρα εκείνη την αρχαία
των προπαππούδων η παλιά τρελοπαρέα
αποβιβάστηκε με μπόγους και μπαούλα
στου κάβο Μπλούμ τη χρυσορόδινη μυτούλα.

Δεν είμαστε Ζουλού, στίχοι Μ. Κριεζή

Πολλές φορές η προσέγγιση θεμάτων που αφορούν στο «εγώ και ο άλλος» στην προσχολική ηλικία, αφορά σε δραστηριότητες γύρω από την οικογένεια, τη γειτονιά και στον κοινωνικό περίγυρο.


Στο σπίτι των μικρών, προσπαθούμε να φτάσουμε και λίγο παραπέρα, θέλοντας να χτίσουμε τις βάσεις  για αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους και άλλους πολιτισμούς ώστε αργότερα τα παιδιά μας να είναι πολίτες του κόσμου.
Ένα παιδί που έρχεται σε επαφή με τον πολιτισμό άλλων λαών σε πολύ μικρή ηλικία, χτίζει επίσης τα θεμέλια για την μετέπειτα προσέγγιση της ιστορίας ή της γεωγραφίας.


Οι απόκριες στάθηκαν μια πολύ καλή αφορμή για να κάνουμε ένα…ταξιδάκι στις φυλές της γης.

Φτάσαμε λοιπόν μέχρι την Αφρική και …μεταμορφωθήκαμε σε Ζουλού.

Η χρήση εποπτικού υλικού αλλά και ηχητικών ερεθισμάτων μας έβαλαν αμέσως στο κλίμα και η τάξη μας δεν άργησε να μεταμορφωθεί σε …Ζουλουλαντ.







Τα παιδιά κατασκεύασαν τις δικές τους μάσκες και κουστούμια καθώς και τυμπανάκια, που μας έβαλαν στο ρυθμό των αφρικάνικων ρυθμών.  Στη συνέχεια κατασκευάσαμε μια αφρικάνικη καλύβα και μετά από όλο αυτό το παιχνίδι, καθίσαμε εκεί παρέα, να ξαποστάσουμε.

"Τα ταμ-ταμ μες τη ζούγκλα ηχούνε"...

Στο τέλος, το αγαπημένο τραγούδι απο τη "Λιλιπούπολη" «δεν είμαστε Ζουλού»,  μας μεταμόρφωσε σε Παπούα και κάνοντας ένα πέρασμα από τη χώρα της…φαντασίας, "επιστρέψαμε" στο σπίτι των μικρών χαμογελαστοί, μα και σοφότεροι. 
Μιας και που αυτού του είδους τα … ταξίδια, πέρα από τη διασκέδαση που μας προσφέρουν, μας βοηθούν να καταλάβουμε πως σε αυτό τον πλανήτη δεν είμαστε μόνοι, πως κάθε λαός έχει δικά του ήθη, έθιμα, δικό του τρόπο ζωής .



Αυτό όμως που ίσως είναι και το πιο σημαντικό, είναι να κατακτούμε σιγά-σιγά τη λογική, του ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και ανεξάρτητα του χρώματος και του τόπου καταγωγής τους έχουν ίσα δικαιώματα.

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Μεταμορφώσεις στο Μέγαρο Μουσικής

Χορός μέσα από την αρχιτεκτονική
Μια έκθεση-εργαστήρι που πραγματοποιεί το Μέγαρο Μουσικής σε συνεργασία με το Centre  Pompidou

Η ομάδα του νηπιακού τμήματος επισκέφτηκε την έκθεση με τίτλο  «μεταμορφώσεις» που παρουσιάζεται αυτό το διάστημα στο φουαγιέ του Μεγάρου Μουσικής.

Ουσιαστικά πρόκειται για ένα χορευτικό, παιδικό εργαστήρι που συνδυάζει χορό και εικαστικά.


Τα παιδιά αρχικά κλήθηκαν να ανακαλύψουν το τι υπάρχει γύρω τους.  Όλο αυτό, στη συνέχεια το «μετασχημάτισαν» με τον δικό τους τρόπο, με τη δική τους άποψη, με το δικό τους ίχνος και το σημείωσαν σε χαρτί.



Αργότερα, με τα ερεθίσματα που τους δόθηκαν από τους συντονιστές του εργαστηρίου κλήθηκαν να μεταφέρουν τις αποτυπώσεις τους πάνω στις σκηνές που υπήρχαν στον χώρο .




Στη συνέχεια τα παιδιά αυτοσχεδίασαν. "Μεταμόρφωσαν" τις σκηνές  που είχαν γίνει πια δικά τους εικαστικά δημιουργήματα, - σε «κουστούμια» ευέλικτα και πολύ…δημιουργικά, που θα τα συντρόφευαν  στον χορό που θα ακολουθούσε.




Εκείνο το χορό που μετέτρεψε
τα σύμβολα και τις λέξεις σε κίνηση.



Απολαύσαμε πολύ αυτή μας την...εξόρμηση και το ενδιαφέρον των παιδιών έμεινε μέχρι το τέλος αμείωτο.
Μέσα από ένα πολύ ψυχαγωγικό πρόγραμμα η ομάδα μας εκφράστηκε εικαστικά, κινητικά, σωματικά, σκηνικά.

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Το σώμα μας

Το σώμα μας
(από έκθεση εικαστικών δράσεων του σχολείου μας)
Ο γιατρός του σχολείου μας, πραγματοποίησε την καθιερωμένη του επίσκεψη κατά την οποία εξετάζει προληπτικά όλα τα παιδιά μας.
 
 
 
Τι είναι πρόληψη;
Πώς αρρωσταίνει το σώμα μας;
Πώς είναι το σώμα μας «από μέσα
»;

 


Ώρα για έρευνα!

 
 
Η φωτοτράπεζα είναι συνήθως  «εργαλείο» στα εικαστικά μας παιχνίδια. Αυτή τη φορά στάθηκε ιδανικό μέσο για να δούμε μια «φωτογραφία» από το εσωτερικό του σώματός μας.

Για την ακρίβεια…ακτινογραφία!



Η ομάδα μπήκε αμέσως στο ρόλο του «μαθητευόμενου» γιατρού με το στηθοσκόπιο ανά χείρας.
Ώρα για ανατομία.
 

Πολλές εικόνες, παιχνίδια  μα και ένα μοντέλο ανατομίας μας καθοδήγησαν στο να ανακαλύψουμε τι υπάρχει πίσω από το δέρμα μας και ότι ο ανθρώπινος οργανισμός είναι ένα σύνολο από πολλά όργανα .

 
Στα παιδιά δόθηκαν πολλά ερεθίσματα και αφορμές για να συζητήσουν, να εκφραστούν λεκτικά και να ονοματίσουν πολλά μέρη του σώματος ώστε να φτάσουμε σε συμπεράσματα που αφορούν στην φροντίδα του εαυτού μας.

 

 
Ο Θεός Ασκληπιός, πολύ αγαπητός στους αρχαίους Έλληνες ήταν από τους πιο σημαντικούς θεραπευτές της ελληνικής μυθολογίας που ανακούφιζε από τις ασθένειες τους ανθρώπους. Γι’ αυτό και είχαν φτιάξει προς τιμή του πολλά ιερά. Όπως αυτό της Επιδαύρου.
 
 -Η Θόλος του Ασκληπιείου της Επιδαύρου
 -Ο Θεός Ασκληπιός & η κόρη του η Υγεία
 
 
 
Αλήθεια τότε υπήρχαν φάρμακα;
Είδαμε εικόνες όπου φαινόταν η διαδικασία που ακολουθούσαν στο ιερό του θεού Ασκληπιού,  που λεγόταν Εγκοίμηση. Κάποιο από τα παιδιά, "ανακάλυψε" ότι κάπου σε αυτή τη λέξη ήταν κρυμμένο το «κοιμάμαι».
Πίνακας του J. W. Waterhouse
"άρρωστο παιδί στο ναό του Ασκληπιού"
 
Και αυτή είναι η αλήθεια, αφού εκείνα τα χρόνια, για να βοηθήσουν κάποιον να γίνει καλά, τον κοίμιζαν για να ονειρευτεί και μέσα από το όνειρό του να οδηγηθούν στη θεραπεία του.
Η κόρη του Ασκληπιού, η Υγεία, δεν θεράπευε σαν τον πατέρα της, αλλά η λατρεία της συνδέθηκε με την πρόληψη! Η λέξη που στάθηκε αφορμή για το ξεκίνημα αυτού του σχεδίου εργασίας.

Πρόληψη ίσον Υγεία ήταν το τελικό μας συμπέρασμα, κάτι που επιθυμούμε να συντροφεύει τα παιδιά μας σε όλη τους τη ζωή και που πάνω σε αυτό, συνεχίζουμε και άλλα διαδραστικά σχέδια εργασίας σχετικά με το σώμα, τη διατροφή και τη φροντίδα του εαυτού μας.